افراد به صورت ناخودآگاه بعضی از رفتارهای دیگران را تقلید می‌کنند و این موضوع از لحاظ علمی ثابت شده است.
نورون‌هایی در مغز انسان وجود دارد که در اصطلاح به آن «نورون‌های آینه‌ای» گفته می‌شود که در بخش‌های مختلف مغز وجود دارند. وقتی یک فرد رفتار خاصی را انجام می‌دهد این نورون‌ها در مغز فردی که تنها در حال مشاهده آن رفتار خاص است، باعث انجام دادن همان رفتار می‌شوند. در واقع همان رفتاری که نام آن را تقلید می‌گذاریم.
از نظر علم عصب‌شناسی هم این موضوع ثابت شده که رفتارها قابل‌تقلید هستند. علاوه بر این، دیگر عملکردهای مغز نیز قابل انتقال به سایرین است. برای مثال وقتی کنار فردی هستیم که خلق افسرده‌ای دارد همان حس مشابه نیز به ما منتقل می‌شود یا کنار یک فرد شاد احساس شعف و شادمانی می‌کنیم. این موضوع از لحاظ بیولوژیک عصبی نیز کاملا اثبات شده است.
همچنین موضوع‌های دیگری از نظر روان‌شناسی وجود دارد که براساس آن افراد از مسائلی که در محیط پیرامون آنها وجود دارد تقلید می‌کنند. برای مثال از یک مطالعه این نتیجه به دست آمد که اگر افراد در محیطی قرار بگیرند که افراد دیگر زباله‌هایی را از قبل در آن ریخته باشند، احتمال اینکه آن افراد هم زباله‌های خود را در آن محیط بریزند بسیار بالاست، در مقایسه با رفتار افراد زمانی که در محیط پاکیزه قرار بگیرند.
در یک تحقیق دیگر هم معلوم شد اگر افراد با ساختمان‌هایی روبرو شوند که شیشه پنجره آنها شکسته باشد احتمال اینکه افراد شیشه‌های آنجا را بشکنند بسیار زیاد است اما اگر شیشه هیچ ساختمانی شکسته نباشد کسی اقدام به شکستن شیشه نخواهد کرد. بنابراین هم خلق و هم رفتار افراد از محیط پیرامون و از سایر افراد تاثیر‌پذیر است. در بسیاری اوقات وقتی از افراد می‌پرسید دلیل اعتیاد آنها چه بوده، دوست ناباب را مسبب اعتیادشان می‌دانند. وقتی افراد در محیط‌هایی قرار بگیرند که الگوهای رفتاری نامناسبی در آن محیط‌ها وجود دارد احتمال اینکه خود را در معرض بروز رفتارهای مناسب قرار دهند بسیار زیاد است.
دکتر هما محمد صادقی ، روانپزشک، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران